Ρίτα Αμπατζή (1903-1970)

(σύντομο βιογραφικό στο τέλος της ανάρτησης)

Το μπαλκονάκι (1937)

σύνθεση Σ. Παντελίδη, τραγούδι Ρίτα Αμπατζή

βιολί Δ. Σέμσης

Σ΄αυτό το μπαλκονάκι που βγαίνεις το πρωί

να πέσει, να γκρεμίσει μ΄εσένανε μαζί.

Χίλιες φορές να πέσεις, κομμάτια να γινείς,

να γλύτων΄από σένα, να μη με τυραννείς.

Εσύ στο μπαλκονάκι που βγαίνεις και γελάς

και μένα την καρδιά μου φαρμάκια την κερνάς.

Αυτή την ομορφιά σου, κυρά μου, να χαρείς,

στην κάμαρά σου μέσα να κάτσεις να κλειστείς.

Σ΄αυτό το μπαλκονάκι μην ξαναβγαίνεις πιά

γιατί όταν σε βλέπω μου καίεις την καρδιά

ΠΡΟΣΟΧΗ! Για να ακούσετε το τραγούδι κάντε κλικ στο παρακάτω länk. Μόλις ανοίξει η σελίδα του snips, θα δείτε ένα μικρότερο παράθυρο Windows Media Player. Πηγαίνετε το βελάκι στο ja και μετά, πατείστε το download δίπλα στο πράσινο βέλος.

http://www.esnips.com/doc/5be3b301-eae2-467e-9c2e-908b450b07b9/To-balkonaki-(PANDELIDI)-1937

Γιατί η επιλογή αυτού του τραγουδιού

και όχι ενός πιό σύγχρονου;

Αρκετά δύσκολο να εξηγηθεί, ιδιαίτερα σ΄ένα νέο άνθρωπο. Για να καταλάβει κανείς θα πρέπει να αφήσει τη φαντασία να γυρίσει πίσω. Να φανταστεί ένα τόπο μικρό, ένα νησί, ένα χωριό ή μιά μικρή πόλη όπου όλα ήταν επιτηρούμενα και περιωρισμένα. Η αγαπημένη γινόταν ένα μοναδικό και άγιο πρόσωπο που κατάκλυζε το νου. Ο έρωτας που συναντάει εμπόδια φλογίζει την καρδιά. Η απόκτησή της, το "ναι" της, γινόταν σκοπός ζωής. Είναι η φύση του ανθρώπου τέτοια. Το απαγορευμένο τον κάνει να αφηνιάζει. Γι αυτό και τέτοια τραγούδια περιέχουν ένα συμπυκνωμένο ερωτισμό που τα κάνει μοναδικά κι ανεπανάληπτα.

Μα, γιατί, δεν υπάρχουν άραγε δυνατοί έρωτες σήμερα; Βέβαια και υπάρχουν. Η ελευθερία όμως και οι πολλές εναλλακτικές λύσεις τους κάνουν πιό χλιαρούς...

Ρίτα Αμπατζή

βιογραφικό

H Ρίτα Αμπατζή (1903-1969) και η Ρόζα Εσκενάζι ήταν οι δυό κορυφαίες φωνές στην Ελλάδα της δεκαετίας του ΄30. Γεννημένη σε προάστειο της Σμύρνης ήρθε στην Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, με τη μητέρα της, τη θεία της και τη μικρότερη αδελφή της Σοφία, που επίσης έγινε τραγουδίστρια με το όνομα Σοφία Καρύβαλη. Ο πατέρας της κατακρατήθηκε, μαζί με χιλιάδες άλλους, στα Τάγματα Εργασίας που θα επιδιόρθωναν τις ζημιές που προκάλεσε ο ελληνικός στρατός που είχε αναχωρήσει.

Η Ρίτα, χάρη στην υπέροχη φωνή και εξυπνάδα της, μπήκε νωρίς στη δισκογραφία και έβγαζε τον ένα δίσκο μετά τον άλλο, ηχογραφώντας περίπου 400 τραγούδια. Παράλληλα, τραγουδούσε σε πανηγύρια, αποφεύγοντας τα μαγαζιά με τα πάλκα. Είχε μιά φωνή γεμάτη συναίσθημα αλλά την κούραζε και, ίσως, αυτός να ήταν και ένας απ΄τους λόγους που έπαθε καρκίνο του λάρυγγα. Μετά τον πόλεμο ηχογράφησε μερικά μόνο τραγούδια σε δίσκους 45 στροφών τραβήχτηκε στην οικογένειά της και κλείστηκε σ΄ένα κοχύλι σιωπής.

Οι πληροφορίες για τη ζωή της είναι μηδαμινές, ούτε και έδειξε κανείς ενδιαφέρον γι αυτή τη σπουδαία γυναίκα που όργωσε την ύπαιθρο και σταμπάρισε τη δισκογραφία του ΄30.

Όσες/οι ενδιαφέρεστε περισσότερο μπορείτε να μπείτε στο blog

elkibra-Ritaabadzi.blogspot.com

Διάλειμμα ολίγων λεπτών...

Τα παιδιά των ανθρώπων

Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά.

Είναι γιοί και κόρες της επιθυμίας της Ζωής γιά τον εαυτό της.

Έρχονται στον κόσμο μέσα από σας, αλλά όχι γιά σας

κι αν ζουν μαζί σας, δε σας ανήκουν.

Μπορείτε να τους δώσετε αγάπη, αλλά όχι τις σκέψεις σας,

γιατί έχουν δικές τους σκέψεις.

Μπορείτε να φιλοξενείτε τα σώματά τους, αλλά όχι τις ψυχές τους,

γιατί οι ψυχές τους ζουν στον κόσμο του αύριο

που δε μπορείτε να τον επισκεφθείτε ούτε στα όνειρά σας.

Μπορείτε να προσπαθείστε να τους μοιάσετε, αλλά μη προσπαθείτε

να σας μοιάσουν, γιατί η ζωή δε γυρίζει πίσω

και δε καθυστερεί στη μέρα που πέρασε.

Εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας εκτοξεύονται

σα ζωντανά βέλη.

Ο Τοξότης βλέπει το στόχο στο μονοπάτι της Απεραντωσύνης

κι Εκείνος σε λυγίζει με τη δύναμή του,

γιά να πάνε τα βέλη γρήγορα και μακριά.

Αφήσου με χαρά να λυγίσεις στο χέρι του Τοξότη

γιατί όπως Εκείνος αγαπάει το βέλος που πετάει,

αγαπάει και το σταθερό τόξο.

Kahlil Gibran - από τον "Προφήτη"

Γιά πολλούς και διάφορους λόγους, ο άνθρωπος είναι το πιό άτυχο είδοςτου πλανήτη μας. Μιά απ΄τις ατέλειωτες ατυχίες μας είναι και η πρόσδεση (bindning) στα παιδιά μας, εφ΄όρου ζωής. Τα ζώα γεννάν, φροντίζουν τα νεογνά, τα εξασκούν σ΄ότι τους χρειάζεται και μετά, τέλος. Η μητέρα εξαφανίζεται, ο πατέρας τό΄χει σκάσει από νωρίς...

Εμείς δεν απελευθερωνόμαστε ποτέ, γιά να μη πούμε γιά τις τύψεις ενοχής όταν η εξέλιξη τπαιδιών δε πάει προς τις κατευθύνσεις που θέλουμε ή φαντασιωνόμαστε. Βασανιζόμαστε με σκέψεις ”τι λάθη κάναμε” και απαντήσεις δε υπάρχουν, ούτε μπορούμε να επηρρεάσουμε το εξωτερικό περιβάλλον που τα διαμορφώνει καθοριστικά. Δυστυχώς, η πείρα δε μεταδίνεται. Πολύ μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα γιά τους ανθρώπους που άφησαν τον τόπο τους και ζουν σε μιά ξένη χώρα. Οι γονείς μεταφέρουν μέσα τους ένα ιστό κανόνων και προσμονών που χτίστηκαν στη χώρα που γεννήθηκαν. Τα παιδιά μεγαλώνουν και επηρρεάζονται απ΄αυτό που βλέπουν γύρω τους. Η σύγκρουση είναι σχεδόν αναπόφευκτη, το χάσμα που δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερο από τo συνηθισμένo.

Aν συμφωνείτε, τί απομένει; Ίσως, μόνο αυτό που έχει λεχθεί και είναι σωστό ότι, ”τα παιδιά δε κάνουν αυτό που τους λέμε αλλά αυτό που βλέπουν εμάς να κάνουμε”.

Και τί άλλο; Μιά οικολογική συνείδηση, όχι σπατάλες και, το κυριότερο, να υπάρχει διάλογος. Οι δυνατότητες γιά την ύπαρξη διαλόγου είναι δικιά μας ευθύνη.

Προφανώς συμφωνείτε πως, όταν τα παιδιά σας συναντούν δυσκολίες ή μπλέκουν σε δυσάρεστες καταστάσεις, θέλετε να είστε οι πρώτοι/ες που θα το πληροφορηθείτε. Γιά να συμβεί όμως αυτό πρέπει να έχουν πεισθεί ότι καταλαβαίνετε τα σημερινά προβλήματα, ή τουλάχιστο ότι ξέρετε ν΄ακούτε, να στηρίζετε και να λέτε ήρεμα τη γνώμη σας.

Το περιοδικό θα ήθελε να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση με το να ανοιχτεί ένας διάλογος, όπου να κυκλοφορούν ελεύθερα και ανώνυμα οι διάφορες εμπειρίες και ερωτηματικά. Επειδή όμως δε νοείται διάλογος σ΄ένα περιοδικό που εκδίδεται κάθε τρίμηνο, σας προτείνει το blog του που θα λειτουργεί παράλληλα.

Δεν έχετε παρά να πάτε στο τέλος του γραπτού και, εκεί που υπάρχει να κάνετε ο μικρός, λευκός φάκελλος να κάνετε "κλικ” και να γράψετε σχόλια. Mη διστάζετε...