Ένα γράμμα στους νέους

Όπως βλέπετε, το περιοδικό της Ομοσπονδίας πήρε μιά καινούρια μορφή. Ένας απ΄τους κύριους λόγους είστε εσείς. Κάνουμε μιά προσπάθεια να σας ακουμπήσουμε. Ψηλαφητά. Οι διαφορετικές γενιές δύσκολα ακουμπιούνται μεταξύ τους. Ξέρετε ποιό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα; Το να πείσει ένας ενήλικος (γονιός, φίλος, οποιοσδήποτε) ένα νέο παιδί ότι δεν έχει περάσει στην άλλη όχθη του ποταμού, ότι καταλαβαίνει, ότι δεν έχουν κοπεί οριστικά τα νήματα της επαφής.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δε γερνάνε ”ποτέ”. Yπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που ”γερνάν” από πολύ νωρις, με την έννοια ότι μένουν σταθεροί σε κάποιες ιδέες/αντιλήψεις και δε τις ξαναβάζουν υπό ερωτηματικό.

Οι νέοι/ες πιστεύουν ακράδαντα (το ίδιο κάναμε κι εμείς) ότι αυτό που περνάν είναι μοναδικό, καινούριο, δεν έχει ξανασυμβεί στον κόσμο. Τραγικό λάθος αλλά, άντε να πείσεις... Πώς να πει κανείς σ΄ένα νέο άνθρωπο ότι η δεκαετία του ΄70, γιά παράδειγμα, ήταν απίστευτα πιό ελεύθερη απ΄τη σημερινή; Πώς να πεί κανείς ότι, κάποιοι/ες από μας, πιστεύουμε πως σήμερα τα πράγματα είναι συντηρητικά; Σίγουρα θα χαμογελάτε ειρωνικά... Τελοσπάντων.

Γίνεται λοιπόν η αρχή μιάς προσπάθειας να σας απλώσουμε το χέρι. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Να προσπαθήσουμε να παρακολουθήσουμε το σήμερα με νεανικές σελίδες; Ναι, κι αυτό. Είναι όμως λίγο αδιέξοδο και ουτοπικό να πιστεύουμε ότι θα φυλλομετράτε αυτό το περιοδικό, περιμένοντας να πληροφορηθείτε γι αυτά που σας ενδιαφέρουν. Έχετε άλλα κανάλια γιά να το κάνετε αυτό. Τί απομένει τότε; Πιστεύουμε πως απομένουν δυό κατευθύνσεις:

α. αντίλογος σ΄αυτά που σας ενδιαφέρουν. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Γιά τη Βανδή γράφονται ύμνοι. Θα μπορούσατε ίσως να δείτε και κάποιες άλλες οπτικές γωνίες γιά την περίπτωσή της.

β. Μεταφορά πληροφοριών που σας βοηθάνε να καταλάβετε καλύτερα αυτό που πέρασε, αυτό που δε το συζητάμε πιά, αλλά επηρρεάζει αυτό που γίνεται σήμερα. Όχι με νοσταλγίες παλιομοδίτικες, όχι με δοξολογίες και κρίσεις του στιλ ”τότε ήταν όλα καλύτερα”. Όχι. Αλλά, με μιά κριτική διάθεση απέναντι σε πράγματα που δε τα ζήσατε, σε μιά προσπάθεια να στερεωθεί καλύτερα το ριζικό σας σύστημα γιά να μη ραγίσετε απ΄όλ΄αυτά που μέλλουν να συμβούν.

Αυτά, γιά να μη λέμε πολλά.

Σας απλώνουμε το χέρι.

Δοκιμάστε, σχολιάστε, ελάτε με γνώμες.
Δεν ελπίζουμε πως θα γράψετε γράμματα. Ελάχιστοι/ες το κάνουν πιά. Ανοίξτε τον υπολογιστή, μπείτε στο blog του περιοδικού και γράψτε αυτό που νομίζετε.
Με αξιοπρέπεια, απέναντι στον εαυτό σας. Γράψτε τ΄όνομά σας, όχι ανώνυμα. Πάρτε την ευθύνη γι αυτό που γράφετε και υποστηρίξτε τη γνώμη σας!